استان خوزستان
استان خوزستان با مرکزیت شهر اهواز یکی از قدیمی ترین استان های کشور و از مراکز تامین گاز و نفت کشور می باشد. این استان که در جنوب غربی کشور واقع شده است؛ از شمال با لرستان، ازغرب با عراق، از . شمال غربی با ایلام، از شرق با چهارمحال و بختیاری و از جنوب شرق با کهکیلویه و بویر احمد همسایه می باشد و از سمت جنوب نیز به بوشهر و خلیج فارس ختم می شود.
اهواز
اهواز مرکز استان خوزستان و یکی از شهرهای حیاتی کشور می باشد. مردم این شهر به زبان فارسی و عربی سخن می گویند. این شهر که به عنوان دومین شهر گرم ایران شناخته می شود؛ با شوشتر، شوش، سوسنگرد، خرمشهر، شادگان، بندر ماهشهر و رامهرمز همسایه می باشد. از آداب و رسوم مردمان آن می توان به گرگیعان، قهوه خوری، رسوم مندائیان وغسل تعمید اشاره کرد. از غذاهای سنتی این شهر فلافل، قلیه ماهی، سمبوسه و نافله می باشد.
آثار ثبت شده در فهرست جهانی یونسکو
چغازنبیل
زیگورات چغازنبیل متعلق به دوره عیلامیان است. این زیگورات که در استان خوزستان و ۴۵ کیلومتری جنوب شهر شوش، واقع شده است؛ در سال ۱۹۷۹ میلادی بهعنوان نخستین میراث جهانی ایران در فهرست میراث یونسکو و هم چنین در تاریخ ۱ دی ۱۳۴۸ با شماره ۸۹۵، جز آثار ملی به ثبت رسیده است. این معبد، برای پرستش دو خدای بزرگ و حامی امپراتوری عیلام یعنی ناپیریشاه و این شوشینک، احداث شده بود. معبد چغازنبیل دارای اولین طاق گهواره ای دو ضربه ای جهان بوده است، این معبد در پنج طبقه بوده که امروزه تنها دو و نیم طبقه از آن باقی مانده است. این بنا خشتی دارای اولین نمونه لعاب در فلات ایران بوده است؛ گل میخ های لعابداری که نوشته هایی در وصف و ستایش خدایان روی آن نقر شده است.
شهر باستانی شوش
شوش یا شهر باستانی سوسا واقع در استان خوزستان، یکی از قدیمی ترین سکونتگاه های بشر در سراسر جهان است. این شهر بیش از ۶۰۰۰ سال قدمت دارد و در فهرست میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده است. اولین بار این شهر در اوایل قرن ۱۲ میلادی، توسط بنجامین بن جناح، شناسایی شد. بعدها توسط ویلیام لوفوس و رومن گریشمن حفاری شد. شوش طی کاوش ها به ۱۵ لایه باستانی تقسیم شد. این شهر که به دوران عیلامیان نسبت داده شده است؛ تاثیر فرهنگ تمدن سومر را می توان از طریق سفال های چرخساز و تغییرات رخ داده در معماری در این منطقه، مشاهده نمود. باشکوه ترین دوره این تمدن، دوره سوم حکومت عیلامیان است. این شهر باستانی به همراه تپه های مجاور و بقعه دانیال نبی در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ با شماره ثبت ۵۱ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
سازه های آبی شوشتر
مجموعه سازه های آبی شوشتر، یک مجموعه مهندسی، صنعتی است که در مجاورت بافت تاریخی شوشتر قرار گرفته است. این مجموعه که قدمتش به دوران ساسانیان برمی گردد، شامل بخش های مختلفی همچون پل ها، بندها، آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌ها، سیکا (محلی جهت استراحت و تفریح) و تونل‌های عظیم هدایت آب است. در ساخت این مجموعه، مصالحی چون سنگ، آجر و ملات ساروج به کار رفته است. سازه های آبی شوشتر، آب را یکسان و برابر به همه شهر رسانده و از فوران رود کارون جلوگیری می‌کردند. همچنین هوای خنکی را پدید می‌آورند که از راه شوادون‌ها که در گویش شوشتری به سردابه و زیرزمین گفته می‌شود، آب را به خانه‌های مردم می‌فرستادند. افزون بر آن، زمین‌های کشاورزی سیراب می‌شدند و چرخ‌های آسیاب برای تهیه آرد گندم به کار می‌افتادند. این مجموعه در پنج تیرماه ۱۳۸۸، در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسیده است.
دیگر مناطق باستانی منطقه
محوطه باستانی هفت تپه
محوطه باستانی هفت تپه در استان خوزستان، از جاهای دیدنی شوش به شمار می‌آید و مجموعه‌ای از ۱۴ تپه‌ی باستانی است. اولین کاوش ها در این منطقه از سال ۱۳۴۴ تا سال ۱۳۵۷ به سرپرستی دکتر عزت‌الله نگهبان، انجام شد. که نتیجه آن، تاسیس موزه هفت تپه در سال ۱۳۵۲ شد. طی اکتشافاتی که با سرپرستی بهزاد مفیدی و کمک دانشگاه ماینتس آلمان در سال ۱۳۸۸ انجام گرفت؛ بقایای زیگوراتی قدیمی تر از چغازنبیل با ارتفاع حدود ۳۰ متر،کارگاه الواح گلی و بقایایی از یک قتل عام کشف شد. در این محوطه باستانی اولین طاق ضربی ساخته شده در ایران باستان مشاهده می شود. از این مکان، آثاری چون سردیس های گلی مردانه و زنانه و ماسک های گلی مردانه، گل نوشته های گلی و سنگی به خط میخی و آکدی، اشیای فلزی مفرغی، موزاییک با نقوش هندسی کشف شده است؛ که هم اکنون در موزه هفت تپه نگهداری می شوند.
مهم ترین مکان های مذهبی و زیارتی منطقه
مقبره دانیال نبی
دانیال نبی یکی از پیامبران قوم بنی‌اسرائیل است که در قرن هفتم پیش از میلاد، در بابل می‌زیست. مقبره وی که در سال ۱۲۴۹ خورشیدی بازسازی شد، امروزه یکی از مهم‌ترین مکان های دیدنی و زیارتی شهر شوش به شمار می‌آید. این آرامگاه که در ساحل شرقی رودخانه شاوور و رو‌به‌روی تپه ارگ قرار دارد؛ دارای گنبدی خاص است که به سبک پلکانی یا اورچین و دوپوسته ساخته شده است. این بنا که آثاری از معماری اسلامی و هنر اسلامی را در کاشی کاری هایی در سمت غرب آرامگاه و مناره های ده متری مربوط به دوران قاجارش می توان دید، همچون کنیسه های یهودیان دارای درب ورودی شرقی است. این اثر در ۲۴ شهریور ۱۳۱۰، در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
آرامگاه علی بن مهزیار
آرامگاه علی بن مهزیار، واقع در شهر اهواز، محل دفن یکی از فقهای شیعه و یاران امام رضا (ع) بوده است. این آرامگاه، متعلق به سده سوم ه.ق است.
پل های معروف اهواز
پل سفید اهواز
یکی از شناخته شده ترین پل هایی که بر روی رودخانه کارون در اهواز قرار دارد؛ پل سفید است. این پل که نخستین پل معلق ایران می باشد؛ در دوران رضاشاه ساخته شده است. پل سفید که به نام های معلق و هلالی نیز شناخته می شود؛ در سال ۱۳۷۸، با شماره ۲۴۹۳ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
پل سیاه اهواز
پل سیاه اهواز، پلی قدیمی متعلق به دوره پهلوی اول به سال ۱۳۰۸ می باشد که هم زمان با احداث راه آهن سراسری ایران ساخته شد و بعدها به دلیل رنگ سیاه بدنه و پایه‌های آن به پل سیاه شهرت یافت. این پل که بر روی رودخانه کارون قرار دارد؛ برای اتصال خط آهن بندر امام خمینی به راه‌آهن سراسری خرمشهر ـ تهران ـ شمال ساخته شد. پل سیاه در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۳۷۸، با شماره ۲۵۹۹، ثبت ملی شده است.
سایر بناهای مهم اهواز
خانه ماپار
خانه ماپار از یادگارهای دوره پهلوی اول محسوب می‌شود و محل زندگی عبدالمجید ماپار، از تجار خوزستان بوده است. این خانه در ۵ آذر ۱۳۸۰، با شماره ۴۲۲۶، ثبت ملی شده است.
سرای معین‌التجار
سرای معین‌التجاریا خانه شیخ خزعل، از بناهای دوره قاجار در اهواز است که متعلق به حاج محمد تقی معین‌التجاربوده است. این اثر در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۷۷، با شماره‌ی ثبت ۲۱۵۸ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
نظر خود را ثبت کنید